SR&BB’s CD VAN DE MAAND: Bradley’s Circus: ‘Bang Bang Wa Wee’s’

We leven in een keurig geordende maatschappij: alles is keurig in hokjes en vakjes gestopt, zodat we weten waar we aan toe zijn. Zo ook in de muziek: pop, soul, country, blues, rock ‘n’ roll. het is allemaal zo duidelijk als wat. Als we een CD zoeken van Jantje Smit of Frans Bauer, weten we in ieder geval waar we het niét moeten zoeken. Heel fijn die duidelijkheid, maar wat te doen als we te doen krijgen met een band die blues, country, rock ‘n’ roll en een vleugje pop welhaast schaamteloos op één CD zet? Dat riekt naar een allegaartje van “we weten het ook niet precies”. Riekt, want Bradley’s Circus is er in geslaagd om een prachtige plaat te maken, waar al deze zojuist genoemde stromingen in elkaar smelten op een manier die we nog maar zelden gehoord hebben:

Bang Bang Wa Wee’s is de titel van de tweede CD van deze band, die in maart op de Breda Blues Night al een tipje van de sluier hebben gelicht. Bradley’s Circus is vooral een live band, maar weet deze live-sfeer prima op plaat over te brengen. De basis van hun muziek is eigenwijs, grappig, maar wel goed doordacht en uitstekend verzorgd te noemen. De gevarieerde keuze van de liedjes en de variatie in stijlen resulteren in een “fris geluid”, dat nimmer verveelt. Frontvrouw Mattanja Joy Bradley beschikt over een stem die soms als schuurpapier klinkt [“Don’t Go Up On The 4th.”], dan weer heel ondeugend [“Please Don’t Throw Your Underwear”] maar ook ineens heel fluweel kan klinken [zoals in “Too Lonely For Too Long” en “Wasteland”], En wat te denken van het sterk country getinte “Double Martini”. Koppel daarbij de nimmer overheersende, maar alom aanwezige mondharmonica van een van de weinige vrouwelijke Nederlandse harpspelers Lidewij Veenhuis, de soms met rock-a-billy flirtende gitarist André van den Boogaart én een strakke ritmetandem [drummer Beewee Nederkoorn en bassist Toine Stout] aan hun voorliefde voor muziek uit de zuidelijke Verenigde Staten dan heb je een aardige indicatie waar je door Bradley’s Circus naar toe gevoerd wordt. In een aantal nummers leveren een gedempte flugelhorn, wat saxofoonwerk en een accordeon sfeerverhogende bijdragen, zeg maar het toefje slagroom op de taart. Het album is opgenomen in de Dockside Studios in Maurice, Louisiana [USA] onder leiding van de 5-voudige Grammy winnaar Jon Snyder, die zijn sporen verdiend heeft met opnames voor o.a. Chat Baker en Etta James.
Snyder had de band tijdens hun eerste Amerikaanse tour aan het werk gezien en werd zo enthousiast dat hij ze voor de opnames van deze plaat uitnodigde en een aantal dagen gratis studiotijd aanbood. Bang Bang Wa Wee’s eindigt met het nummer “Nil Volentibus Arduum”, wat zoveel betekent dat niets onmogelijk is als je maar wilt. Waarvan akte.
(Rob Bouterse)