CD van de maand juli: Southward Bound- BB Driftwood

……na een aantal beluisteringen kunnen wij alleen maar constateren dat we ons zeer gelukkig moeten prijzen dat Opus3 een fantastische nieuwe artiest heeft ontdekt. Wij schreeuwen dan ook van de daken:”Let the world know about BB Driftwood!”…..

B.B. Driftwood – Southward Bound
(Opus3 Records SACD22112, released 11/06/2012) 
Distributeur: Roots Mail Music, Breda. info@rootsmailmusic.com

Laten we om te beginnen maar even bekennen dat wij nog nooit van ‘z’n-lang-zal-ze-leven’ gehoord hadden van deze meneer Driftwood. Dat is overigens totaal niet vreemd, dit is n.l. ’s mans debuut cd, wat dan weer wel vreemd is; als je de coverfoto van deze cd bekijkt zie je toch een tamelijk belegen figuur (*1953) met baard en een dobro in zijn handen afgebeeld, waarvan je zou denken dat hij al jaren in het muziekcircuit werkzaam moet zijn. Hoe dan ook: na een aantal beluisteringen kunnen wij alleen maar constateren dat we ons zeer gelukkig moeten prijzen dat Opus3 een fantastische nieuwe artiest heeft ontdekt en ons daar ontzettend mee verblijdt! Wij schreeuwen dan ook van de daken:”Let the world know about BB Driftwood!”
   

Nergens kon ik enige relevante informatie over deze artiest vinden, buiten de gegevens op de website van de platenmaatschappij. Die vermeld dat BB Driftwood heeft gefilmd in Afrika, dat hij een peetvader heeft in Havana,Cuba en vier jaar in Londen en Cannes in de studio heeft doorgebracht met drummer Olle Romo en Dave Stewart (van de Eurythmics). Daarnaast heeft hij gespeeld met lokale muzikanten in het Caribisch gebied en Zuid-Amerika en is daar uiteraard ook door geïnspireerd. Zijn muziek is een mix van soul, gospel, blues en country, die soms gelardeerd wordt met Cubaanse en Braziliaanse ritmes en met de toevoeging van Driftwood’s enigszins doorrookte stemgeluid een ‘soulful’ geheel vormt. De teksten komen voort uit BB’s persoonlijke schatkist van ervaringen en gaan over liefde, verlangen, verlies en vreugde. Twaalf zelf geschreven songs nemen je mee naar de wonderlijke muzikale wereld van B.B. Driftwood. We pikken er zomaar een paar willekeurige songs uit:
Titel- en openingssong “Southward Bound” geeft je direct het prettige gevoel om ergens in de USA, relaxt met 1 handje aan het stuur, in je auto te zitten en over de lange rechte wegen te cruisen, inderdaad: op weg naar het warme zuiden. Je wordt vooral meteen ingepakt door het prettige stemgeluid van meneer Driftwood, de warme gitaarsound, schitterende backing vocals en de fijne begeleiding van zijn huisorkest wat daar nog de nodige scheppen bovenop doet.
Die begeleiding bestaat, overigens op alle songs, uit de meest uiteenlopende muziekinstrumenten (mandola, caxixi, atabaque, banjo, dobro, ngoma, berimbau, maar ook: upright bas,pedal steel, Gibson 335 en Telecaster om er een paar te noemen) bespeeld door een al even bont gezelschap van muzikanten, die na enig research-werk allen door de wol geverfde artiesten blijken te zijn met een uitstekende staat van dienst. “She Shines” brengt je in een gelukzalige mood en zorgt ervoor dat je de rest van de week vrolijk bent. “Sweet Elizabeth” handelt tekstueel over een zwaar onderwerp (de zelfmoord van Elizabeth), maar het verdriet wordt op een wonderlijk mooie, vooral verrassend vrolijke manier muzikaal verwerkt; Je gaat het deuntje vanzelf mee fluiten; Prachtig!
‘A Way To Celebrate’ zet aan met een paar pakkende gitaarlicks, gospelaccoorden en wederom die mooie stem van Driftwood, alvorens het ‘koor’  je overdondert met een werkelijk fantastische gospelzang; dit soort kwaliteitszang tref je doorgaans slechts aan op cd’s van b.v. Allen Toussaint, Dr.John of Van Morrison.
“Old Crazy Heart” gaat over een verloren liefde (“Now this old crazy heart let’s me know what a fool I was to let you go”) een heerlijke slijper met heuse Hawaii gitaar (Pedal steel) om het verdriet nog meer te benadrukken. Ook hier is het tóch weer knap dat je er niet van in een droevige stemming raakt, maar meer in een nostalgische.
Afsluiter “Aliki Moonlight” is een instrumentaal nummer, waarop BB o.a. de 12-snarige Cubaanse luit bespeelt en Staffan Astner de akoestische gitaar, deze song voert je in gedachten mee in een tropische maanverlichte nacht vol met goeie sex (die veel te kort duurt). Pak er nog een cocktailtje bij en dan:  ‘Oogjes dicht en snaveltjes toe’.

De grootste verrassing, ik zal het nu maar verklappen, was voor mij dat B.B. Driftwood geen Amerikaan is zoals zijn muziek en accent doen vermoeden, maar eigenlijk Bengt Skogholt heet en uit Zweden komt, evenals het merendeel van de muzikanten die op dit perfecte schijfje te horen zijn. (De enige echte bekende, die in 1 song een gastrol vervult op 12-snaar, is Eric Bibb )
Door het nu pas uitbrengen van een cd en dan ook nog bij Opus3 Records (Super audio cd) kunnen wij deze man er alleen nog maar van verdenken een behoorlijke perfectionist te zijn en jaren heeft gewacht om ‘rijp’ genoeg te zijn om nu eindelijk maar eens iets op plaat te gaan zetten. Samen met deze topklasse muzikanten heeft Driftwood een album geproduceert waarbij je alleen maar achterover kunt leunen, je ogen sluiten en genieten van het kleurenpalet wat hij je op muzikaal gebied hier voorschotelt. Complimenten aan deze muzikant en zijn companen, voor wat hier aan kwaliteit gepresenteerd wordt, voor de zomerse stemming waarin ze mij gebracht hebben en tevens aan de technici van Opus3 Records die hier wederom voor een superieure geluidskwaliteit zorgden.
Enige minpunt aan deze cd is dat je bij zo’n beetje ieder song het gevoel hebt dat die te kort is en nog een hele tijd door zou mogen gaan. De ‘repeat-knop’  indrukken is dus de beste oplossing.
De ultieme cd om je vakantie mee te beginnen!
( ©  Dr.Groove)