CD van de maand november: Roland Tchakounte – Ndoni

De hypnotische ritmes, de heartbeat, bluesy bedding en de onderliggende boodschap maken van de originele rootsmuziek van Tchakounté universele blues. De Mississippi Delta versmelt met de stroomgebieden van Kameroen en de soul van Afrika; een unieke muzikale symbiose!

Met zijn meeslepende exotische Afrikaans/Amerikaanse blues situeert de zanger/bluesman, thans wonende in Frankrijk, zich in het symbolische hart van de blues. Geboren in Kameroen probeerde hij verschillende instrumenten uit: percussie, gitaar, piano, harmonica en bas. Toch is zijn warme expressieve zangstijl het meest typische aan hem; ook al zingt hij in het Bamiléké dialect, je hebt er eigenlijk geen vertaling bij nodig, de muziek is inderdaad “the universal language”. Hij verenigt in zijn blues zowel de invloeden van John Lee Hooker en Son House als deze van Francis Bebey, Manu Dibango en Ali Farka Touré.
De teksten gaan, vooral over de angst, brutaliteit en ellende in de wereld en de negatieve manier waarop er in het westen naar Afrika wordt gekeken. Toch blijft hij positief en denkt dat Afrika een grote toekomst heeft, maar dat zal veel tijd nodig hebben.
Wat bij het beluisteren van deze cd meteen opvalt, is dat Roland Tchakounté ook over een behoorlijk stembereik beschikt. Luister maar eens naar het fragiele Lana. Tchakounté klinkt poppy, jazzy en bluesy en heeft, net zoals zijn muzikale evenknieën Cory Harris en Otis Taylor, iets met ritmiek. Dat komt tot in de perfectie tot uiting in het hoogtepunt op deze plaat Mbak Tchann Yogsou Kidi. Het nummer lijkt een moderne versie van een John Lee Hooker song, gemaakt voor het jonge volk van nu, wat deze CD eigenlijk moeiteloos zou moeten oppikken. Tchakounté is ook een man van oude tradities zoals in ‘Me Den Mbwoga’ : blueslicks met mondharmonica, slepende gitaren, vooral de slide, komen voorbij als een ode aan de oude meesters. Een ruime vleug Santana hoor ik in het buitengewoon radiovriendelijke en dansbare If You Try Black Woman. Bij Farafina, met Fatoumata Diawara aan de lead-vocals en Roland T op scheurende Gibson, waan ik me ogenblikkelijk terug aan de oever van de rivier de Niger, in Niafunke, de geboorteplaats van Ali Farka Toure; De Desert-Blues bevangt me weer, zoals op onze reis door Mali.
Op alle songs wordt Tchakounte uitstekend begeleid door zijn Franse companen Mick Ravassat (gitaar/slide), Renaud Cugny (piano/orgel), Mathias Bernheim (drums/percussie), Christophe Dupeu (harmonica).
De mystiek, kleuren en aroma’s van Afrika klinken door in deze twaalf atmosferische songs die qua gevoelsbedding meer zeggen dan woorden.
De hypnotische ritmes, de heartbeat, bluesy bedding en de onderliggende boodschap maken van de originele rootsmuziek van Tchakounté universele blues. De Mississippi Delta versmelt met de stroomgebieden van Kameroen en de soul van Afrika; een unieke muzikale symbiose!

(Dr.Groove)