Nieuwe cd van Ry Cooder
“Pull up some dust and sit down” is een plaat met zeer sociaal bewogen en politiek geladen teksten geworden en muzikaal grijpt Cooder terug naar de stijlen uit zijn beginperiode, toen hij roots-muziek speelde (ver voordat deze term gemeengoed werd).
Snarenvirtuoos, muzikoloog en songschrijver Ryland Peter Cooder, brengt op 2 september een nieuwe cd uit met de titel: Pull up some dust and sit down.
Cooder staat natuurlijk bekend om zijn uiterst prachtige en subtiele slide-gitaarspel, waarin hij voor vele hedendaagse gitaristen een lichtend voorbeeld is. Daarnaast heeft hij de juiste neus om bepaalde muzieksoorten op het goede moment van onder het stof uit te halen, ze gewoonweg te ontdekken of ze compleet nieuw leven in te blazen door een samenwerking met een of andere nog niet ontdekte grootheid aan te gaan. Daarmee heeft hij ook, voor vaak lang vergeten of in het slop geraakte muzikale talenten, deuren geopend voor een hernieuwde carriere, zoals b.v John Hiatt, Flaco Jimenez, de Hawaiiaanse broertjes Gabby & Cyril Pahinui, Ali Farka Toure en natuurlijk de gehele Cubaanse muziekscene door het Buena Vista Social Club project. (waarvoor hij overigens een boete van $ 100.000 kreeg van de Amerikaanse overheid, wegens het doorbreken van het embargo tegen Cuba). 
Verder is hij onsterfelijk geworden met het componeren van diverse film-soundtracks, waarvan “Paris Texas” ongetwijfeld de bekendste is.
Zijn Europese live-concerten staan velen, waaronder mijzelf, nog bij als ‘legendarisch’ . Vooral het concert in theater Carre van 1982, met de meest volledige en fantastische band-bezetting ooit, ligt na al die jaren, nog steeds vers op mijn trommelvliezen en staat in mijn boeken genoteerd als het beste live-concert ooit.
Helaas wordt ook Ry een jaartje ouder (64 inmiddels) en moet hij het qua touren wat rustiger aan doen; zijn laatste live concerten in de lage landen dateren van 2009 (Amsterdam en Antwerpen met Nick Lowe) en het was toen van 1995 geleden dat hij hier nog eens te zien was. Een live concert in Nederland zal waarschijnlijk niet snel meer gaan plaatsvinden, maar je weet maar nooit; Momenteel doet hij in de USA weer een tourtje met Los Centonzles en wie weet opent dat weer perspectieven om naar Europa af te zakken?
Hoe dan ook: de man zit niet stil; hij heeft weer een nieuw album het licht doen zien: “Pull up some dust and sit down” is een plaat met zeer sociaal bewogen en politiek geladen teksten geworden en Cooder grijpt terug naar de stijlen uit zijn beginperiode, toen hij roots-muziek speelde (ver voordat deze term gemeengoed werd).
In ‘No banker left behind’ trekt hij een parallel tussen de dertiger jaren-depressie en de huidige financiele crisis. ‘Quicksand’ handelt over de immigratieproblematiek en ‘Baby joined the army’ stelt dan weer het beleid aan de kaak van het amerikaanse leger, wat jongeren ronselt in de sloppenwijken van L.A. En wat te denken van een titel als: ‘John-Lee Hooker for president’?
‘Pull up some dust and sit down’ is Cooder’s manier om antwoorden te vinden op complexe vraagstukken; om achter het gordijn te kijken van de officiele verhalen en daar een gezonde dosis scepsis tegenover te stellen. Het album geeft een stem aan hen die getroffen worden door gemeenschappelijke hebzucht en door wetgeving die wordt gebruikt wanneer die in het straatje te pas komt van huidige politici, een cultuur van haat en angst en het dodelijke effect van apathie.
Het is een soort album met moderne protest-songs geworden, waarover Cooder zelf o.a. zegt: “Deze tijd roept om een totaal ander protest-lied. Waar zijn al die bloemen gebleven? We zijn mijlen ver van dat pad afgedwaald.”
Muzikaal wordt Cooder bijgestaan door zoon Joachim (drums & percussie), Juliette Commagere (vocals), Rene Camacho (bas), Robert Francis (bas), Flaco Jimenez (accordeon), Jim Keltner (drums), en het onvermijdelijke heren-koor met Terry Evans, Arnold McCuller en Willie Green jr.
Pull up some dust… ontvouwt een levendige muzikale landkaart van een evoluerend Amerika, met Jug bands, Norteño, banda-horns en een vleugje Blues. Doe de ramen dicht, laat je er in mee voeren en vind je eigen plaats er in. Het is een muzikale poging om ons wakker te schudden, een bijtend commentaar op de wereld waarin we nu leven, met een snufje humor.
Ger van Leent.
>Alvast even een clipje zien? Klik dan hier
Nog meer info en een track gratis downloaden op:
Nonesuch Records