R.I.P. Louisiana Red

Met droefheid vernamen wij het nieuws dat weer een groot Blues man ons aardse bestaan heeft verlaten. Gisteren is in een ziekenhuis in Duitsland, Louisiana Red overleden nadat hij afgelopen maandag een beroerte had gekregen en al enkele dagen in coma lag. Hij werd 79 jaar.

Geboren als Iverson Minter, op 23 maart 1932 in Alabama. Zijn moeder overleed al kort na zijn geboorte en zijn vader werd gelyncht door de Ku-Klux Clan toen hij vijf was. Hij leefde enkele jaren in een weeshuis in New Orleans, voor hij uiteindelijk door zijn oma in Philadelphia werd opgenomen; zij gaf hem ook z’n eerste gitaar. Eind 40er jaren volgde Red zijn passie en trok naar Detroit, waar hij o.a. samenspeelde met Eddie Burns en John Lee Hooker.
Red was een van de grootste en meest geliefde vertolkers van de traditionele Blues.  Hij had een zeer karakteristieke stem en was een geweldige gitarist, die alle traditionele Blues stijlen aan kon, maar blonk vooral uit in het bespelen van de slide-gitaar.  Red kon een sfeer creeren als geen ander; soms ging hij zo diep op in zijn muziek, dat hij met tranen in zijn ogen op het podium stond, zodanig dat zijn publiek met hem mee mee huilde. Zijn bekendste song was: Sweet Blood Call en zijn bekendste album: The Lowdown Back Porch Blues. Ook de single Red’s Dream met zijn humoristische politieke commentaar, werd een grote hit. Toen hij eenmaal was doorgebroken in Europa en daar in 1982 op tournee ging, vond hij zijn ware liefde Dora, waarmee hij ook trouwde en de rest van zijn leven mee deelde in Hannover, Duitsland. Zij was van grote invloed op zijn verdere carriere en Red was erg trots op zijn grote liefde en het feit dat hij haar kinderen mocht adopteren. Ze gingen samen ook ieder jaar op vakantie naar Ghana, Dora’s geboorteland. Louisiana Red had meer dan genoeg werkaanbod in Europa, waardoor hij nog maar zelden in de USA optrad. In 1995 bracht ‘Earwig Records’ plotseling Sittin’ Here Wondering van hem uit, een opname die hij in 1982 met Bob Corritore had gemaakt en die al die jaren op de plank was blijven liggen. Deze cd zorgde er voor dat er een vriendschap ontstond tussen platenbaas Michael Frank van Earwig en Red. Frank bracht nog twee cd’s van hem uit en zorgde er voor dat Red een jaarlijkse tour in Amerika kon maken. In 1992 produceerde Little Victor zijn cd Back To The Black Bayou wat een gouden greep bleek. Victor had jarenlang les gekregen van zijn idool en begeleidde deze opname met liefde voor zijn mentor. Back to the Black Bayou werd zowel in Europa als Amerika overladen met awards en nominaties. Red’s gelijktijdige samenwerking met pianist David Maxwell, leverde ook nog de cd You Got To Move op en in 2010 ging Red naar de Blues Music Awards met 5 nominaties, waarvan hij er ook nog eens 2 won. Little Victor produceerde ook zijn laatste cd Memphis Mojo