Recensie Jan de Bruijn Band op Blues Peer

Recensie Jan de Bruijn Band op Blues Peer 2016
(door Nicolette Johns)
(http://www.thebluesalone.nl/2016/07/21/blues-2016-day-1/ )
Jan de Bruijn wordt in Vlaanderen beschouwd als “uit eigen gouw” maar is natuurlijk afkomstig uit Zundert – Nederland. In de vorige eeuw toen dit festival van “Peerse Fieste” omgedoopt werd tot BRBF, in 1985, betrad The Crew bestaande uit Jan de Bruijn, zijn zusje Anneke en zwager Pieter van Bogaert als tweede band op de zaterdagmiddag het podium. Een kleine dertig edities later, staan gitarist/songwriter Jan de Bruijn en toetsenist Pieter van Bogaert hier weer. Jan de Bruijn heeft onlangs een nieuw album uitgebracht: Bitter Sweet, waarop goed zijn virtuositeit te horen is.  De Brabander staat al jaren garant voor zijn eigen cocktail van blues, funk en vooral voor soul, een stijl die voor mij behoorlijk onweerstaanbaar is gebleken. Jan de Bruijn speelt “from the heart” en zal de toeschouwers die (nog) onbekend met hem zijn zéker weten te overtuigen.
Jan de Bruijn vocals/gitaar heeft vandaag zijn bandleden Luc ‘Luke Alexander’ Janssens gitaar, ritme-sectie Bart Buls (bass) en Pieter Doms (drums),Sam Vloemans (trompet/percussie), Henri Ylen (sax/ percussie) en last but not least zwager Pieter van Bogaert op de Hammond/piano naar Blues Peer meegebracht.
Jan de Bruijn heeft ook voor dit optreden weer gekozen voor zijn trouwe Steffsen, een gitaar met een prachtig mooi geluid. Natuurlijk horen we een paar nummers van het laatste album zoals het mooie ‘Looking For A Better Day’ waar ik me niet aan de gedachten aan Cooke/Redding kan onttrekken. Hevig genietend van ‘Blow The Fuse’ waar de Jan de Bruijn Band de hele tent aan het dansen krijgt; soms krijg ik door Pieter van Bogaert’s inbreng op de piano flashbacks naar het bijgewoonde concert van Bruce Springsteen van vorige maand in Den Haag.
Het sax intro van Henri Ylen in ‘She Loves A Fool’ ook weer zo’n prachtig nummer van Bitter Sweet. Voor allen die ons ontvallen zijn horen we ‘Can’t You Tell’ waarin een zeer emotionerende trompet solo van Sam Vloemans inclusief muffler – TOP!
Ode aan de ex-vrouw van Jan de Bruijn komt in het swampy ‘You Ain’t The World To Me’ waar ik immens geniet van het slide werk van Luke Alexander. Deze gitarist bespeelt maar liefst drie verschillende ‘babies’; een Duesenberg, een Cort maar helaas kon ik van ‘Rusty Baby’ de makelij niet ontwaren, wél het geluid en dat was een streling voor het oor. Jan de Bruijn heeft een lichte twijfel of hij genoeg blues heeft laten horen en speelt een weergaloze cover van Piney Brown’s ‘Sugar in My Tea’ waarbij de sax en B3 elk een prachtige solo voor hun rekening nemen. “Met dank aan Curtis Mayfield onze laatste” zo sluit deze véél te bescheiden Brabander het optreden af; de band zet de cover van ‘People Get Ready’ in, maar maakt ook van dit gospel-achtige, soulish nummer zijn eigen versie, een versie die het bluesminnende publiek aanwezig op de Peerse weide woordelijk meezingt. 
(photo credits: Jose Gallois)