Terugblik Breda Blues Night

BREDA BLUES NIGHT 2011, een terugblik
[door Rob Bouterse. Foto‟s Ger van Leent]
Even heeft het er naar uit gezien, dat de Breda Blues Night 2011 geen doorgang zou vinden. Het Chassé theater, waar de drie voorgaande edities plaatsvonden, moest door een aantal doorgevoerde bezuinigingen gaan schrappen in de programmering en de Blues Night was een van die onderdelen.
Gelukkig heeft de Mezz zijn nek uitgestoken en het doorgaan van de Breda Blues Night gered. De oorspronkelijke datum, 12 maart, kon echter niet gehandhaafd blijven en dus werd er uitgeweken naar zondag 13 maart. Gelukkig konden ook alle bands “omgeboekt” worden naar de nieuwe datum en zo kon het dus gebeuren, dat Bradley‟s Circus om 17.00 u. de aftrap verzorgde van deze Blues Night “nieuwe stijl”. Immers of je nu één zaal tot je beschikking hebt, of een heel gebouw, het evenement kreeg een heel ander karakter. De opzet was om de hele Mezz te gebruiken. De zaal, het café, de gang, zelfs een van de oefenruimtes werden ingezet om er een mooie bluesdag van te maken.
Zo was er “naast het bandjes kijken” een doorlopende fotovoorstelling van Bluesmagazine‟s Marco Van Rooijen op een groot scherm in de zaal te zien en was er in de gang een heel klein deel van de collectie van onze huisfotograaf Ger van Leent te bewonderen. Een aardig tijdverdrijf voor tussen de optredens.

Bradley’s Circus stond al tweemaal eerder op Bredase podia, nl. in de Beijerd en op het Kerkplein tijdens het Jazzfestival 2010. Sindsdien zijn zangeres Mattanja Joy
Bradley, harpiste Liedewij Veenhuis,[contra-]bassist Toine Stout, drummer BeeWee Nederkoorn en gitarist Jimmy “The Lounge” als band enorm gegroeid. Vorig jaar zijn ze in de VS geweest, ondermeer om hun nieuwe album “Bang Bang Wa Wee’s” op te nemen dat op 31 maart j.l. in 013 in Tilburg ten doop is gehouden. Op deze Blues Night werd een mooie set met hun mengeling van blues, roots, jazz, americana, rock „n‟ roll en zelfs een vleugje Slavische muziek neergezet, die enthousiast werd ontvangen. Mattanja heeft een wat hese, zwoel aandoende stem, die prachtig bij het sfeervolle repertoire past. Liedewij is een van de weinige vrouwelijke harpisten die in ons land rondlopen en doet absoluut niet onder voor haar mannelijke collega‟s. Voeg daarbij de gevarieerd spelende Jimmy “The Lounge” en de strakke ritmesectie, dan weet je dat het wel goed zit. Het repertoire bestond deels uit ouder werk, maar ook werd een tipje van de sluier van het nieuwe album opgelicht en dat belooft heel wat. Met een passend “Let’s Go” sloot Bradley‟s Circus haar set af. Passend, want half april vertrekt de band voor zes weken naar de andere kant van de oceaan voor een tournee naar de zuidelijke staten, te beginnen in Louisiana. Een uitvloeisel van hun opname periode vorig jaar in de Dock Side Studios. 
  De kop van de Blues Night was er af en het publiek maakte zich op voor de
eerste set van Magic Frankie en zijn Blues Disease in het Mezz-café, dat al gauw bijna te klein was. Het kwam het optreden van de band alleen maar ten goede, want een mooie interactie tussen band en publiek was het logisch gevolg. Nog immer gehuld in zijn “Gangster of the Blues-outfit” werd er een retenstrakke eerste set gespeeld.
Hierna was in de zaal de beurt aan Mariëlla Tirotto and the Blues Federation. Deze band had de “Dutch National Blues Award 2011” gewonnen, welke op deze Blues Night werd uitgereikt.
Gevolgd door een set, die m.i. eerlijk gezegd wat tegenviel. De balans tussen de zang en de muziek was niet overal in evenwicht. Wel bijzonder was hun uitvoering van het Hendrix-nummer “Little Wing”, een nummer dat we wel vaker voorbij horen komen en waarin de gitaristen zich over het algemeen heerlijk kunnen uitleven. In de versie van de Blues Federation werd die rol voor een deel door de mondharmonica overgenomen.
Hierna was het tijd voor de tweede set van Magic Frankie
en ook nu was het café bijna te klein. Onder andere de prachtig lang uitgesponnen ballad “Cryin‟Over You” kwam voorbij. Deze set werd –traditiegetrouw- afgesloten met de Elmore James kraker “Talk To Me Baby”, waarin Magic Frankie‟s gitaar in gesprek ging met zijn band en het publiek. Na de toegift “Honey Hush” wisten we weer dat Magic Frankie nog lang niet verloren is voor de “Nederblues”.
De broertjes Nimmo hebben naast hun “Brothersband” ook hun eigen projecten. Zo hebben we Alan Nimmo al in de Mezz met zijn King King mogen meemaken. Inmiddels is zijn eerste volwaardige geluidsdrager uit. Na het mini-album “Broken Heals” is er nu “Take My Hands”, waarover binnenkort meer.
Brother Stevie Nimmo zit ook niet stil: na zijn solo-album “The Wynds Of Life”   was hij nu voor een korte tournee op pad met de toetsenist Sébastien Vaivrand.
Tussen de bedrijven door mochten we op de Blues Night genieten van twee akoestische sets van dit duo, dat op het laatste ogenblik nog toegevoegd was aan het programma, Hierdoor waren zij “veroordeeld” tot het spelen in een van de oefenruimtes, waar zij desondanks een heel andere kant van hun veelzijdigheid met verve aan het publiek lieten horen. Tijdens het enige optreden in ons land brachten zij op intieme wijze een groot aantal nummers van Stevie‟s solo-album, afgewisseld met songs uit het “americana-idoom”, waaronder “Good Day For The Blues”, “Change is Gonna Come” en “On My Way To Heaven”.
De Breda Blues Night 2011 werd afgesloten door Mike Zito, die zo veel zin in het optreden had, dat zijn eerste klanken min of meer samenvielen met de laatste tonen van Magic Frankie, Zito zette in korte tijd de zaal op zijn kop met een mix van americana vibes, vette New Orleans funk nummers, ouderwetse rock „n‟ roll en gruizige blues, zoals we nog maar zelden in Breda hebben gehoord. Waar zogenaamde powerblues trio‟s nogal eens verzanden in een brei van geluid en ellenlange solo‟s wist Zito door een heel afwisselend repertoire de nog aanwezige toehoorders tot op het eind te boeien. Een uitermate verfrissende openbaring.

Iemand uit het publiek merkte dan ook op: “ik had nog nooit van Zito gehoord en dacht ik kijk het even vijf minuten aan; maar dat “even” werd dus ruim vijf kwartier. In één woord fantastisch”.
Zito speelde veel van zijn laatste album “Pearl River” en een aantal nummers van zijn komende zomer te verschijnen nieuwe album. Van swingend tot ingetogen, geen moment was er sprake van verveling.
Chris Alexander [bas en zang] en Rob Lee [drums] konden ruimschoots hun kwaliteiten tonen.
Ook Zito sloot af met een Hendrix nummer, ditmaal was “Hey Joe” aan de beurt, maar wel in een uitvoering waar iedere rechtgeaarde muziekliefhebber kippenvel van kreeg.
En zo kon het nog aanwezige publiek met een heel goed gevoel rond half twaalf op weg naar huis.
Tot slot:
De Breda Blues Night “nieuwe stijl” mag dan qua opzet zeer geslaagd genoemd worden, het was jammer dat het bezoekersaantal tegenviel. Natuurlijk speelde het mee, dat karnaval dit jaar erg laat viel. Ook vonden veel mensen de zondag[avond] niet handig en speelde de berichtgeving van het Chassé theater ongetwijfeld parten. Chassé had op haar website de Blues Night tot twee weken vóór het evenement als “cancelled” opgenomen in plaats van te verwijzen naar de Mezz. Dit heeft ongetwijfeld een aantal mensen belemmerd het verder kwalitatief hoogstaande evenement mee te kunnen beleven,
want met de muziek en de sfeer was helemaal niets mis. Hopelijk kunnen we volgend jaar naar een volgende editie in deze vorm uitzien en de Mezz weer voor een dag omtoveren tot Blues Tempel.

Reactie van Stevie Nimmo: “Thanks again for getting us on the festival in Breda.It must be the smallest room I’ve ever played in!!!! But we had a great time anyway!!”